Bir adımımı ötesine attığım, öbür adımımı bir türlü diğerinin yanına çekemediğim eşikten...
Hayatının çok büyük bir kısmını -atalarımızın aksi yöndeki öğretilerine rağmen- eşikte geçirmiş biri olarak haddinden fazla kem göz, kötü söz, pis nefes, sebepsiz düşmanlığa maruz kaldım halbuki. Bu nedenle, eşikte dengede durmaya, hava akımından çarpılmamaya çalışan birine bu şekilde, sanki önüne gelen her engeli rüzgar hızıyla aşmış muamelesi yapılmasının, bu kadar nazar eylenmesinin büyük haksızlık olduğunu düşünüyorum.
Zaten eşikte kalmışım, bir de anlamsız, gereksiz, zamansız aksilikler, talihsizlikler, tuhaflıklar nasıl büküyor belimi anlatamam.
Hayallerimi tutkulu anlatmamdan mı kaynaklanıyor yoksa saçlarımı topuz yapmamdan mı bilmiyorum ama hayır; ben hayattaki bütün planları gerçekleşmiş biri değilim; çoğu zaman B planım bile olmadı, öylece kalakaldım ve başıma gelenlerin çoğunu planlamamıştım.
Artık anlayın lütfen.
Ben size eşikten sesleniyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder