26 Mayıs 2009 Salı

...

Peripatetic hikayeler başladı başlamasına ama onları anlatmadan önce edilmesi gereken bir veda var. Herkesin içinden çok, çok sevdiği, uzaklarda zeytin bahçelerinin orada yaşayan ama kalplerimizi kazanmış bir yeğendi O. Dünya iyisi, dünyanın yükü omuzlarında, kendi dünyasında, yüreği koskocaman... Çok üzüldü, içine attı. Gülmeyi de sevdi, bazen takıldı gevrek gevrek, babası gibi O da sevdi evin çocuklarını kızdırmayı. Çin kurabiyesinden halasına çıkan yazı gibi O da "iyi bir iş çıkardı" bu hayatta. Vedasında bile son bir iyilik etti işte. O'nun vedasına çok üzülen başka diyardaki bir savruk yeğen de barıştı bu sabah teyzesi ile. 

Ne olurdu bir kaç yıl daha geçirseydik bir arada demek boşuna, demek günah.

Mekanın cennet olsun, melekler yoldaşın.        

2 yorum:

  1. Herkese cok tesekkur ediyorum. Tam dugun ve cenaze gercekligi seklinde gecti bu ilk gunler burada. Tam hayatin ta kendisi gibi

    YanıtlaSil