"Deli deliyi görünce değneğini saklarmış" atasözü benim hayatıma Kıbrıs versiyonu ile, yani "Deli deliyi gözünden tanır" şeklinde yansımıştır her zaman. İçinde benim de olduğum ortama ne zaman bir deli girse soluğu hemen benim yanımda almıştır. Tunalı'da karınca gibi kaynayan yüzlerce akıllı insanı adam yerine koymayan bir deli amca, "hoş kafa, boş kafa ve taş kafa" arasındaki farkı ayaküstü bir tek bana anlatmıştır mesela. "Taş kafanın boş kafadan da kötü olduğunu," korkudan kaçamadığım için, o gün orada öğrenmişimdir. Yahut otobüste onca boş koltuk varken benim yanıma oturmayı tercih eden bir deli teyze, bana hayatımın travmasını yaşatmıştır. Kişilik bölünmesi, çift kutuplu rahatsızlık nedir bilmeyen bir üniversite öğrencisi olan bana, gülerek "Bahtın açık olsun" derken birden "terbiyesiz kızım terbiyesiz kızım" diye bağırmaya başlamıştır. Pabuç kadar dili olan, en son sözü söylemek adına saçmalamaya razı ben, öylece kalakalmıştım koltuğumda, yanaklarım al al...
http://picture-book.com/content/how-be-girly-girl-just-ten-days
(Angela Martini)
Geçen gün başıma gelen olayda yalnız, henüz karar veremedim yine deliye mi çattım yoksa bir muhafazakar Türkiye gerçeği mi yaşadım... Hacettepe Hastanesi'nin Oran'daki Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezi'nin kafeteryasında oturmuş annemin seansının bitmesini bekliyorum. Bilgisayarım yanımda, elimdeki çeviriyi bitirmeye uğraşıyorum. Ak saçlı bir adam yanaştı yanıma ve bana "Bacaklarını bitişitirerek otur bak; dinimizin gereği gibi" demesin mi... Benim adamın ne dediğini algılamam ve "layynnn" diye ayağa kalkmamla, adamın da boyunun bitiştirmeye kalkıştığı bacaklar kadar olduğunu fark edip topuklaması bir oldu. Artık tanışık olduğumuz güvenlik, adamın peşine düşecekti de "yok" dedim.
Annem gelince hemen olayı anlattım. Masanın altına eğilip pantalon giyiyor olduğumu görünce gülmeye başladı "Amaan deliymiş o boşveeer" dedi. Dedi ama ben öyle kolay kolay boşveremedim bu olaya. Güvenliğin tanıdığının kızı yuvada öğrenmiş mesela "dini oturmayı." Biz yuvada makarna boyardık... Diğer taraftan, olayın gerçekleştiği mekan, semt, benim artık dini telkinle oturuşumu değiştirmeyecek yaşta oluşumu düşündüğümde de "deliydi herhalde" diyorum.
Yine de temkinliyim hala. Adamın "Allah'a emanet ol" diyerek ayakları yere bile değmeden Süper Mario koşuşuyla kaçması gözümün önüne geldiğinde gülmemeye çalışıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder