Bu aralar anneannemi hatırlıyorum sık sık. Yaptığımız son telefon görüşmelerinden birinde bana "Ben o mor çiçek açan sarmaşıklar gibiyimdir Akça... Hani üstlerine duvar yıkılır ama bulurlar bir yolunu yine açarlar mor mor...Ben de öyleyim işte" demişti. Yoğun bakımda ziyaretine gittiğimde ise sevinçle elimi eline almıştı... Almıştı almasına da hemen ardından "Bizim de hiç birimizin eli güzel değildir" demişti...
www.rithea.com
Anneannemden bana miras, sağlam dilbilgisi ve bir kutu Türkeli firketesi kaldı. İkisi için de minnettarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder