NEDEN YAZACAĞIM

Görüşmeyeli çok şey oldu elbet. Bilemiyorum nereden başlamalı... En iyisi en kolayından başlayayım. Ben, Uğur Mumcu Vakfı'nın yazma seminerlerine başladım. 1 hafta oldu. Her gün bir ödev var. Ben bir süreliğine ödevlerimi koyayım buraya diyorum. Sonra kursu falan da anlatırım. Mehmet Eroğlu çok ciddi hoca çıktı, elindeki notları dersin sonuna yetiştirebileceğinden emin olmadan gevezelik etmemize izin vermiyor. Neyse... buyrun ilk ödevlerden Neden Yazıyorum.

NEDEN YAZIYORUM

Geçenlerde bir yerde “Biz Jane Austen romanları gibi bir hayat umduk ama bahtımıza Woody Allen düştü” benzeri bir cümle okudum. Okur okumaz da “a-ha” dedim, “ne kadar doğru.” Gerçekten de yanlış anlamaların nihayetinde açığa kavuştuğu, iyiliğin ve doğru davranışın mutlaka kazandığı, hep vuslata erildiği bir hayatın hayalini kurarken yolun yarısından öteye geçmişim ve birbiri peşi sıra yaşanan küçük talihsizlikler kuyruğunda, nahoş insan karşılaşmalarının kurbanı nevrotik bir tip olup çıkmışım.

Karar verdim; küçük talihsizlikler ve absürt olaylar cehenneminde tecrübe ettiğim ve bana bu hayatı dar eden her düzeydeki iletişim güçlüğü benim ilham kaynağım olacak. Elbette ki ölümle burun buruna gelmenin ya da trajik bir insanlık hali dönüşümünün dengi bir sıkıntı değil sözünü edeceğim. Ama bir başka türlü insan olma sıkıntısı anlatacağım ben de. Hem de okuyucuyu elimden geldiği kadar gülümseterek. Mantık dışı zihniyet ve davranış biçimlerinin kurbanı insanoğlunun asla bulamayacağı huzuru araması kadar hazin ama aynı zamanda komik başka ne olabilir ki!

Küçük şeylerin insan ruhuna ettiği zulmün karşısında gülümseyebilmek çok önemli. Ne demiş Shakespeare: "Soyulduğu halde gülen adam, hırsızdan bir şey çalmış sayılır.”