Çok geç kalmış bir yazı bu, biliyorum. Ama ben daha bugün bitirdim Millennium üçlemesini.
Yazdan sonbahara kadar devam eden iyileşme sürecinde başladım birincisine. Aslında çok daha önce ilk defa Betül'ün elinde görmüştüm. Çok ilgilenmemiştim. Bir İngiltere dönüşü havaalanında vakit geçirmem gerektiği için başlık da tanıdık geldiği için Girl With the Dragon Tattoo'yu almıştım da o zaman da şöyle bir evirip çevirmekten öte okumamıştım. Babamla abim birbirlerinden habersiz okumuya başlamışlar. Sonra fark ettik ki ilk ciltten hepimizde birer tane olmuş, ama aralarında okumayan hala sadece benim. Sonraki ciltleri abim Amerika'dan gelirken getirdi de bir daha 'pişti' duruma düşmedik.
Çok ısrar ettiler. "Özellikle senin mutlaka okuman gerek" dediler. Akıcı başlamıyor kitap ama sonra bir kabarıyor öykü, bir sarmalıyor ki insanı bırakamıyorsun elinden.
İddia ediyorum: Bu kitaplar bizden sonraki nesillerin 1984'ü olacak!
Toplumun dayattığı ahlak anlayışının dışında bir ahlak tanımı çıkıyor bir kere karşımıza. Kahramanların başvurduğu yollar yasa dışılık sınırını zorlasa da zaman zaman bu alternatif ahlakın dışına asla çıkmıyor. Çekmecesinde iki adamla birlikte olmasının görüntülerini saklamak mı ahlak dışı, kendisine düşmanlık yapmak isteyen birinin evine izinsiz girip başucundaki çekmeceden o görüntüleri çalması mı ahlak dışı? Hackerlık yasa dışı ama istediği herkesin hesabına girebilme kabiliyetini sadece gereksinim duyduğu gizli bilgileri edinmek için kullanmak ahlaklı değil mi?
İlerideki yıllarda devletin nasıl işlediği, nasıl yönetildiğimiz gittikçe daha gizli, daha erişilmez bir bilgi haline gelecek. Üzerimize atılan kurgu suçlarla tutsak düşmek daha da yaygın bir durum haline gelecek. Kadınlar sanal ve gerçek, kişisel ve devlet eliyle işlenen suçların daha fazla kurbanı olmaya devam edecek. O zaman kim gelecek yardımımıza? Lisbeth Salander mi?
Tek çare devletin bireyi değil, bireyin denetlediği bir toplum ve şeffaflık. Sonra değil şimdi istemeliyiz; her aşamada, sürekli...
